اوامر و نواهی ارشادى به توصیه‌هایی از جانب شارع گفته مى‌شود که جنبه تشریع و قانون‌گذاری نداشته، بلکه تنها نوعی آگاهی دادن به مکلّف می‌باشد. به عنوان نمونه اگر توصیه‌ای وجود داشته باشد که «هنگام فلان بیماری، فلان دارو را بخور» یا «خود را در معرض سرما قرار نده»،  هرچند عقل حکم می‌کند که بدان توصیه‌ها عمل کنیم، اما این توصیه را نمی‌توان نوعی قانون‌گذاری دانست و از این رو گفته شده که بر موافقت و یا مخالفت با امر و نهی ارشادى، ثواب و عقابى مترتّب نمى‌‌شود. در برابر «امر و نهی ارشادی»، «امر و نهی مولوی» قرار دارد.

پاسخ‌های مرتبط: en21631 ، fa102317، fa22409، fa90865