سعادت واقعی عبارت است از رسیدن همه‌جانبه به تمام كمالات و لذات حقیقی، به‌طوری ‏كه بیشترین كمالات و لذت‌های فطرى و طبيعى به دست آید. از این رو خوشبخت و سعادت‌مند واقعى را تنها كسى می‌توان دانست كه در مسير بندگى خداى متعال باشد، و با انجام وظايف دينى و انسانى به خداوند نزديک شود و بتواند به هدف نهايى خلقت دست ‏يابد.

برای سعادت و خوشبختی انسان در دنیا و آخرت، عوامل فراوانی وجود دارد که با مراعات آنها می‌توان به این خواسته دست یافت: میانه‌روی در انفاق، نیکی‌کردن به کسی که به انسان بدی کرده، صبر و استقامت در کارها و هنگام بروز سختی‌ها، استغفار و ....