حضرت آدم(ع) اولین فرد از نسل فعلی انسان بوده و از این رو به حضرتشان «ابوالبشر» نیز می‌گویند. خداوند ایشان را از خاک آفرید و به فرشتگان دستور داد تا به او که قرار بود خلیفه‌اش در زمین باشد سجده کنند. یکی از القاب ایشان «صفی‌الله» یا «برگزیده خدا» می‌باشد.

آدم(ع) پیامبر مرسلی بود که خدای متعال با او سخن می‌گفت. برخی جلوه‌های آفرینش و زندگی ایشان در سوره‌هایی چون بقره، اعراف، حجر، طه، ص، بنی‌اسرائیل و کهف مورد اشاره قرار گرفته است.

آدم(ع) در ابتدای آفرینش به همراه همسرشان حوا(س) در بهشت می‌زیستند، اما به دنبال آنکه آنان با فریب شیطان، از میوه درخت ممنوعه خوردند، به زمین روانه شده و از فرزندان آنان نسل بشر پدید آمد. از معرف‌ترین فرزندان ایشان می‌توان از هابیل، قابیل و شیث نام برد.

مکان بهشتی که ابتدا در آن می‌زیستند نیز در روایات و تفاسیر مورد گفتگو قرار گرفته است که برخی آن را با بهشت جاودان متفاوت می‌دانند.

گزارش شده که عمر حضرت آدم(ع) هزار و یا نه‌صد و سی سال بود.